Πώς να αξιοποιήσουμε όσο πιο πολύ γίνεται τη ζωή μας;

Αλήθεια έχετε υπολογίσει πόσες εβδομάδες ζωής έχετε; Η απάντηση είναι τέσσερις χιλιάδες εβδομάδες, με την προϋπόθεση ότι θα ζήσετε μέχρι τα 80 σας.

Θα σκεφτείτε: «δεν είναι πολλά », «η ζωή είναι σύντομη», κλπ.. Πώς λοιπόν μπορούμε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο αυτήν την σύντομη ζωή;

Η ζωή σας θα μπορούσε να τελειώσει ανά πάσα στιγμή και οποιαδήποτε σχέδια που έχετε κάνει για το μέλλον μπορεί να εξαφανιστούν αμέσως. Αλλά κι αν συνεχίσεις να ζεις, ο χρόνος θα τρέχει πάντα όπως η άμμος μέσα από τα δάχτυλά σου. Το μέλλον είναι εντελώς απρόβλεπτο. Αυτό δημιουργεί τεράστια πίεση.

Γι αυτό και μας αρέσει να φτιάχνουμε λίστες με επιθυμίες, να διαβάζουμε άρθρα με τίτλους όπως: «1.000 μέρη που πρέπει να δεις πριν πεθάνεις» ή να καταβροχθίζουμε συμβουλές παραγωγικότητας και διαχείρισης χρόνου. Φοβόμαστε να μην χάσουμε τη ζωή μας.

Κάνουμε πολλά σχέδια, σίγουροι ότι θα καταφέρουμε πραγματικά να τα πραγματοποιήσουμε. Ελπίζοντας ότι, μια μέρα, θα αράξουμε σε μια ξαπλώστρα σε μια παραλία και θα σκεφτούμε: « χμ..τα έχω δει πραγματικά όλα! Πέτυχα όλα όσα ήθελα!».

Αυτό όμως δεν θα συμβεί. Ο κόσμος έχει απεριόριστους θησαυρούς. Έτσι, μόλις γευτείτε μια υπέροχη εμπειρία, θα θέλετε μία άλλη πιο υπέροχη εμπειρία και μετά μια άλλη, και ούτω καθεξής. Αλλά προφανώς, δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για να ζήσετε τα πάντα. Πρέπει λοιπόν να κάνουμε επιλογές, παραδεχόμενοι το περιορισμένο της ζωής μας.

Αλήθεια όμως, αν η ζωή ήταν άπειρη, δεν θα ήταν λίγο… βαρετή; Αν είχατε όλο τον χρόνο για να ολοκληρώσετε το μυθιστόρημά σας, να βρείτε τον τέλειο σύντροφο, να επισκεφτείτε την Καραϊβική, θα είχατε ποτέ το κίνητρο να προσπαθήσετε για τίποτα; 

Αλλά παρόλα αυτά, προσπαθείτε να βρείτε μια πόρτα διαφυγής για να μην αποδεχτείτε τη συντομία της ζωής. Μπορεί π.χ. να σκεφτείτε: «Αν έχω μόνο αυτή τη σύντομη ζωή, μπορώ απλά να προσπαθήσω να κάνω τα πάντα πιο γρήγορα. Επομένως, θα γεμίσω τη ζωή μου με περισσότερα ωραία πράγματα». Λογικό ακούγεται. 

Αλλά αυτό παραβλέπει ένα κρίσιμο πρόβλημα. Ας υποθέσουμε ότι θέλετε να πάρετε το δείπνο σας όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αρκούν μερικά κλικ στο τηλέφωνό σας και λίγα λεπτά αργότερα, χτυπάει το κουδούνι της πόρτας σας κι έχετε το φαγητό που λαχταρούσατε. Εκείνη τη στιγμή, αυτό είναι ωραίο και πολύ βολικό. Αλλά μακροπρόθεσμα αυτό είναι ένας παραλογισμός.

Γιατί δεν είναι το φαγητό που προσφέρει ικανοποίηση. Αλλά μάλλον η διαδικασία πίσω από την προετοιμασία ενός δείπνου: Η σκέψη για το τι θα θέλατε να φάτε, τα υλικά που θα χρειαστούν, τα ψώνια από το σουπερ μαρκετ και βέβαια το μαγείρεμα. Η προετοιμασία του φαγητού το κάνει πιο νόστιμο από το έτοιμο και με τα ίδια ακριβώς συστατικά.

Είναι ένα «προνόμιο» να έχεις αυτή την δυνατότητα να παραγγέλνεις το φαγητό σου. Αλλά στο τέλος της ημέρας, σπάνια υπάρχει η αίσθηση του «καλά αφιερωμένου χρόνου».

Επίσης, όσο πιο παραγωγικοί γίνεστε, τόσο περισσότερο χρόνο δημιουργείτε. Και θεωρητικά, αυτό αφήνει χρόνο για τα πράγματα που έχουν σημασία. Αλλά πόσους «παραγωγικούς» ανθρώπους γνωρίζετε που βρίσκουν χρόνο για σχέσεις ή για ξεκούραση;

Όλα τα πραγματικά σημαντικά πράγματα στη ζωή βασίζονται στο να μοιράζεστε τον χρόνο σας με τουλάχιστον ένα άλλο άτομο. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι κοινωνικά πλάσματα και το να περνάς χρόνο με άλλους, είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή. Το μοίρασμα του χρόνου σας με άλλους ανθρώπους, είναι απείρως ικανοποιητικό.

Η ικανότητα να θυσιάσετε τον χρόνο σας για άλλους ανθρώπους, να συνεργαστείτε, να περάσετε αυτή τη σύντομη ζωή στη γη με καλή παρέα, είναι αξία ανεκτίμητη. Απλά δοκιμάστε το λοιπόν. Εγγραφείτε σε ένα μάθημα χορού. Θυσιάστε ώρες από την παραγωγικότητά σας για ένα οικογενειακό πρωινό. 

Αποδεχτείτε ότι δεν μπορείτε να ολοκληρώσετε όλα όσα θέλετε στη ζωή. Αν προσπαθήσετε να περάσετε κάθε δευτερόλεπτο της ζωής σας παραγωγικά, οι προσπάθειές σας θα είναι μάταιες. Να είσαι και τεμπέλης, να μην κάνεις τίποτα. 

Ο χρόνος δεν θα είναι ποτέ κάτι που μπορείτε να ελέγξετε, θα σας ελέγχει πάντα!

Επιμέλεια κειμένου: Συντακτική ομάδα Α.Λ.Π.